Brak ubezpieczenia zdrowotnego i leczenia – zasady NFZ 2025

Lekarz, zdjęcie poglądowe Leczenie finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia nie jest wieczyste. Po utracie ubezpieczenia zdrowotnego, ochrona ubezpieczeniowa wygasa po 30 dniach. Jakie kroki należy podjąć, aby przywrócić prawo do świadczeń?

Narodowy Fundusz Zdrowia podkreśla, że prawo do bezpłatnej opieki medycznej zazwyczaj kończy się 30 dni po utracie ubezpieczenia zdrowotnego. Oznacza to w praktyce, że osoby, które zostały zwolnione, zamknęły działalność gospodarczą lub są na niepłatnym urlopie, mogą musieć pokryć swoje wydatki medyczne osobiście po miesiącu.

Jakie działania można podjąć, aby przedłużyć umowę?

Istnieją wyjątki dla absolwentów instytucji edukacyjnych – osoby, które ukończyły szkołę średnią, zachowują prawo do świadczeń przez 6 miesięcy, podczas gdy absolwenci uniwersytetów mają okres 4 miesięcy. Osoby, którym zawieszono prawo do emerytury socjalnej, mogą korzystać ze świadczeń przez 90 dni po wygaśnięciu ubezpieczenia.

Aby odzyskać dostęp do leczenia finansowanego przez Narodowy Fundusz Zdrowia, konieczne jest zawarcie dobrowolnej umowy ubezpieczeniowej. Wymaga to wizyty w oddziale wojewódzkim Funduszu i dostarczenia niezbędnej dokumentacji, w tym dowodu poprzedniego okresu ubezpieczenia. Po podpisaniu umowy należy powiadomić ZUS za pomocą odpowiednich formularzy (ZUS ZZA, a dla członków rodziny – ZUS ZCNA).

Jeśli przerwa w ubezpieczeniu przekracza 3 miesiące, może zostać naliczona dodatkowa opłata. Wysokość opłaty zmienia się w zależności od czasu trwania przerwy, od 20 procent do nawet 200 procent podstawy wymiaru składki. W niektórych przypadkach dyrektor oddziału NFZ ma prawo odstąpić od tej opłaty lub zezwolić na płatność w ratach.

Jak możesz sprawdzić swój status ubezpieczenia?

Status ubezpieczenia można sprawdzić za pomocą systemu eWUŚ, który jest dostępny w placówkach medycznych. Dostawcy usług opieki zdrowotnej i rejestracje w klinikach również wykorzystują ten system do weryfikacji kwalifikowalności pacjenta do usług.

Podstawa składki na ubezpieczenie dobrowolne jest ustalana na poziomie co najmniej przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z poprzedniego kwartału. W przypadku określonych grup, takich jak wolontariusze lub zagraniczni stażyści, mogą obowiązywać różne stawki, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Źródło

No votes yet.
Please wait...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *