Po zainstalowaniu powierzchni zawsze można ją ulepszyć lub przerobić, ale często prowadzi to do niepotrzebnych wydatków czasu i finansów. Dlatego tak ważne jest, aby wykonać ją prawidłowo od samego początku i utrzymać ją tak, aby pozostała nieskazitelna przez wiele lat. Oto nasze zalecenia, jak to osiągnąć.
Chociaż proces budowy nawierzchni może wydawać się prostym zadaniem, nadal może dojść do licznych błędów. Dlatego jej układanie powinno się zacząć od wybrania odpowiednich komponentów do zamierzonego celu nawierzchni. Grubość jest tutaj czynnikiem krytycznym — im grubszy materiał, tym lepiej się sprawdza. Powierzchnie wykonane z elementów o grubości 10–12 cm zazwyczaj wytrzymują ruch ciężkich pojazdów, te o grubości około 6–8 cm nadają się do samochodów osobowych (np. Polbruk Commix), podczas gdy cieńsze opcje nadają się tylko na tarasy, ścieżki lub chodniki, gdzie dozwolony jest tylko ruch pieszy (np. Polbruk Lamell). Przeznaczenie płyt jest szczegółowo opisane w kartach deklaracji użytkowania dołączonych do każdego produktu. Chociaż wybór prawidłowej grubości jest podstawową zasadą, nie jest to jedyna wytyczna, której należy przestrzegać, aby zapewnić długowieczność nawierzchni. Metoda instalacji i późniejszej konserwacji również odgrywają znaczącą rolę.
Zapobiegaj błędom od samego początku
Przed rozpoczęciem prac na placu budowy zaleca się sporządzenie projektu nawierzchni. Praca z projektem upraszcza proces, ponieważ uwzględnia rodzaj gleby, warunki drenażu i zamierzone zastosowanie. Najlepiej jest zatrudnić profesjonalistów, którzy posiadają niezbędne doświadczenie i specjalistyczny sprzęt do układania nawierzchni wokół domu. Jeśli jednak planujesz wykonać to zadanie samodzielnie, pamiętaj o kilku podstawowych wytycznych. Pierwszą czynnością na placu budowy powinno być obrysowanie powierzchni. Użycie palików i sznurka pomoże w „określeniu” poziomu krawędzi i nawierzchni. Po wykonaniu tej czynności możesz przystąpić do właściwej pracy. Pierwszym krokiem jest wykopanie rowu — usuwamy wierzchnią warstwę gleby, a następnie tworzymy rów o głębokości około 25–50 cm. Korzenie i kamienie są usuwane, a na dno dodawane jest około 10 cm piasku lub żwiru, który jest zagęszczany za pomocą maszyn. Następnie podłoże jest wyrównywane. Spadki poprzeczne powinny wynosić od 1,5 do 3 procent, podczas gdy spadki podłużne powinny wynosić 0,5 procent. Zapewnia to prawidłowe funkcjonowanie nawierzchni w przyszłości, co przyczynia się do jej trwałości. Następnym krokiem jest wykonanie podbudowy wykonanej z kruszywa naturalnego i kruszonego, zazwyczaj o grubości 10-15 cm. Następnie podbudowę zagęszcza się za pomocą wibratora. Na tym etapie należy również zwrócić uwagę na krawędzie, które są kluczowe dla stabilizacji nawierzchni i zapobiegania ruchom bocznym. Krawężniki należy ustawić w fundamencie z półsuchego betonu C16/20 położonego na podbudowie. Pomiędzy poszczególnymi elementami należy zachować odstęp 3-5 mm. Po ustawieniu krawędzi powracamy do przygotowania powierzchni. Podsypka o grubości 4-5 cm, zwykle wykonana z piasku, jest układana bez zagęszczania, a jedynie wyrównywana. Aby zwiększyć stabilność tej warstwy, można ją wymieszać z cementem, który połączy ziarna piasku po wystawieniu na działanie wilgoci. Alternatywnie można użyć drobnego żwiru o uziarnieniu 2/8 mm.
Nie układaj zbyt ciasno i użyj trzech palet
Teraz czas na ustawienie wcześniej wybranych kostek lub płyt. Zaczynamy od krawędzi i pracujemy w kierunku środka, upewniając się, że nie naruszymy wyrównanego podłoża. Elementy są delikatnie uderzane młotkiem, aby prawidłowo osadzić je w podłożu. Istotne jest zachowanie minimalnego odstępu 3 mm między płytami lub kostkami. Ten odstęp jest krytyczny, aby zapobiec nakładaniu się elementów podczas przyszłego użytkowania powierzchni. Ponadto ważne jest przestrzeganie „zasady trzech palet”. Ta wytyczna sugeruje, że podczas układania powierzchni, ze względu na potencjalne różnice w kolorze z różnych partii produkcyjnych, zaleca się mieszanie kostek lub płyt z co najmniej trzech palet jednocześnie. Te różnice w kolorze powstają, ponieważ kostki są wykonane z naturalnych materiałów, w tym piasku, cementu i kruszywa, które mogą się różnić w zależności od źródła. Przestrzeganie tej zasady pomaga zharmonizować różnice odcieni w składnikach powierzchni. Zaniedbanie tego może prowadzić do pojawienia się jaśniejszych i ciemniejszych plam na powierzchni, co jest wizualnie nieatrakcyjne. Dlatego też warto przyjąć zasadę trzech palet. Ta zasada układania elementów z różnych palet obok siebie jest szczególnie istotna w przypadku modnych powierzchni w odcieniach szarości, które powinny prezentować minimalistyczny i jednolity wygląd. Doskonałym przykładem takiego produktu jest wielkoformatowa płyta Polbruk Plano w kolorze szarym.
Uważaj na zanieczyszczony piasek
Gdy wszystkie kostki lub płyty zostaną ułożone, nadchodzi czas na fugowanie i zagęszczanie. Fugowanie polega na wsypywaniu piasku do szczelin między elementami. Ważne jest jednak, aby nie był to byle jaki piasek. Jakość ma znaczenie, ponieważ w zanieczyszczonym piasku łatwo mogą rosnąć chwasty i mech. W związku z tym wielu profesjonalistów decyduje się teraz na alternatywę polimerową, taką jak DR + NextGel. Ta opcja ma kilka istotnych zalet. Umożliwia szybkie tworzenie spoin i zapewnia lepszą stabilizację powierzchni, ponieważ nie jest
