Antyoksydanty, czyli przeciwutleniacze, chronią przed chorobami. Zwalczają bakterie, wirusy i grzyby. Najwięcej tego typu związków zawiera jedna z popularnych przypraw wykorzystywanych na co dzień w kuchni. Zobacz, co jeść, by zachować organizm w dobrej kondycji na długi czas.
Przeciwutleniacze wymiatają wolne rodniki z organizmu. Zmniejszają ryzyko powstania stresu oksydacyjnego i wielu niekorzystnych zmian w komórkach. między innymi modyfikacji białek i uszkodzeń DNA. Neutralizują stany zapalne. Wzmacniają mechanizmy odporności i zapobiegają chorobom. Chronią przed takimi chorobami jak na przykład miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu drugiego, udar mózgu, zawał serca itp. Antyoksydanty znajdują się w wielu różnych warzywach i owocach. Jednak najwięcej tego typu związków mają w swoim składzie przyprawy, w tym oregano.
Antyoksydanty w oregano
Oregano (inna nazwa to lebiodka pospolita) zawiera między innymi karwakrol oraz tymol. Oba związki wykazują silne działanie przeciwutleniające. Zwalczają szkodliwy wpływ wolnych rodników. Neutralizują bakterie, wirusy i grzyby, Poza tym działają moczopędne, przeciwskurczowo, przeciwbólowo, napotnie oraz żółciopędnie. Poprawiają trawienie. Łagodzą dolegliwości gastryczne (wzdęcia, biegunki etc.), a także niestrawność. Pomagają w terapii chorób układu pokarmowego, takich jak na przykład zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO), wrzody żołądka i dwunastnicy.
Jak wykorzystać oregano?
Oregano znakomicie sprawdza się jako dodatek do różnego rodzaju potraw. Świetnie łączy się między innymi z pomidorami, pieczarkami, szpinakiem czy białą fasolą. Podkręca smak mięs i ryb, a także nabiału (sera, twarogu itp.). Można go dodawać do zapiekanek, sosów, sałatek, makaronów, dań kuchni włoskie oraz różnego rodzaju farszów (do pierogów, krokietów itp.).
Coraz większą popularnością cieszy się również olejek z oregano. Pozyskuje się go z liści rośliny. Jest wykorzystywany do robienia inhalacji. Służy też jako dodatek do herbaty oraz innych napojów. Ma również zastosowanie zewnętrzne (na skórę). Trzeba go jednak wcześniej rozcieńczyć wodą. W przeciwnym razie może wywołać uczulenie i reakcje alergiczne (na przykład świąd, wysypkę, zaczerwienie skóry itp.).
