Urząd Skarbowy monitoruje transakcje gotówkowe. Instytucje bankowe raportują transfery powyżej 15 tys. euro, a także analizują nieszablonowe, mniejsze operacje.
Banki działające w Polsce przekazują do Krajowej Administracji Podatkowej transfery pieniężne, których suma przekracza ekwiwalent 15 tys. euro. Zamysł jest jasno sprecyzowany: zminimalizowanie procederu prania brudnych pieniędzy i wykrywanie środków mogących pochodzić z źródeł niezgodnych z prawem. Raporty obejmują zwłaszcza duże operacje finansowe, lecz kontrola nie ogranicza się do wysokich sum.
Weryfikacja transferów
Instytucje finansowe przyglądają się również mniejszym wpłatom, jeśli różnią się one od standardowych działań konkretnego klienta. Na przykład, kiedy osoba normalnie zasila konto drobnymi kwotami, a nagle wpłaca 30 tys. zł, systemy bankowe mogą ocenić taką operację jako niestandardową i uruchomić procesy sprawdzające. Tego rodzaju analiza ma na celu wychwycenie przypadków, w których z pozoru błahe transakcje mogą rodzić pytania co do źródła pochodzenia pieniędzy.
Nadzór obejmuje nie tylko walutę przyjmowaną w placówkach i bankomatach. Banki weryfikują szeroki wachlarz operacji finansowych, żeby ocenić ich zgodność z dotychczasowym profilem aktywności klienta. Jeśli transakcja odstaje od przyjętej normy, możliwe jest tymczasowe wstrzymanie środków do czasu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. W rzeczywistości oznacza to, że bank może poprosić o dodatkowe informacje lub dokumenty poświadczające legalne źródło kapitału.
Większe przekazy pieniężne
W sytuacji większych przekazów pieniężnych, a także przy operacjach, które zostaną sklasyfikowane jako odbiegające od standardu, do akcji może przystąpić Generalny Inspektor Informacji Finansowej. Jego rolą jest dogłębna weryfikacja, której celem jest zatwierdzenie legalności pochodzenia środków pieniężnych. Jeśli analiza wskaże nieprawidłowości, sprawa może trafić do właściwych organów.
Mechanizmy te – od obowiązkowego raportowania wysokich transferów, po ciągłą ocenę mniejszych, lecz nietypowych operacji – stanowią kompletny system obserwacji obrotu walutowego. Banki używają go, by bezzwłocznie identyfikować i weryfikować transakcje, które mogą sygnalizować ryzyko prania pieniędzy. Dzięki temu urząd skarbowy uzyskuje informacje zarówno o oczywiście dużych transferach, jak i o mniej jasnych ruchach na koncie, które nie pasują do dotychczasowego schematu postępowania klienta.
Z punktu widzenia posiadacza konta oznacza to, że wysoka jednorazowa wpłata lub gwałtowna zmiana wielkości obrotów może zostać skierowana do dodatkowej kontroli. Bank ma do dyspozycji narzędzia dające możliwość szybkiej reakcji, w tym czasowe blokady i powiadomienia. Wszystko to ma na celu, by zawczasu wychwycić operacje wzbudzające niepokój i zredukować niebezpieczeństwo wykorzystania systemu finansowego do celów niezgodnych z prawem.
