Płytka InSe z Chin bije krzem – co to znaczy dla branży chipów?

stworzyli płytkę z nowego materiału, który umożliwi produkcję chip” class=”has–dimensions” width=”948″ height=”593″ width=”948″ height=”593″ />

Naukowcy z Uniwersytetu w Pekinie opracowali płytkę z innowacyjnego materiału, który umożliwia produkcję chipów o niezwykłych właściwościach

Foto: Uniwersytet w Pekinie

Paweł Rożyński

Reklama

Chińscy badacze stworzyli pierwszy na świecie układ z dwuwymiarowego selenku indu (InSe), który przewyższa wydajnością krzem i otwiera drogę do chipów nowej generacji.

Reklama Reklama

Uważany za „złoty półprzewodnik”, InSe od dawna przyciąga uwagę naukowców swoją unikalną kombinacją cech: wysoką mobilnością elektronów, odpowiednią szerokością pasma energetycznego oraz ultracienką strukturą.

Jednak dotychczasowe trudności z masową produkcją były przeszkodą – aż do teraz. Zespół pod przewodnictwem prof. Liu Kaihui z Uniwersytetu Pekińskiego opracował nową strategię wzrostu materiału „solid–liquid–solid” (ciało stałe–ciecz–ciało stałe), która pozwoliła osiągnąć niespotykaną jakość kryształów oraz czystość fazową na całej powierzchni wafla o średnicy 2 cali.

Jakie przewagi ma nowy materiał nad krzemem? Jak został stworzony?

Zgodnie z badaniami, tranzystory oparte na InSe przewyższają krzem w wielu aspektach: mobilność elektronów dochodzi do 287 cm²/V·s, a także uzyskano bardzo niski współczynnik przełączania w temperaturze pokojowej.

Przy długościach bramki poniżej 10 nm, urządzenia wykazały minimalne prądy upływu, wysokie współczynniki włączenia/wyłączenia oraz wydajny transport balistyczny, przekraczając nawet standardy IRDS na 2037 rok dla produktu opóźnienie–energia (energy-delay product).

Produkcja InSe na poziomie wafla to znaczące osiągnięcie. Materiał ten jest wyjątkowo trudny w obróbce z powodu ekstremalnych różnic ciśnień pary pomiędzy indiem a selenem oraz tendencji do formowania wielu stabilnych faz. Te wyzwania od dawna uniemożliwiały syntezę materiału na dużą skalę – dotychczas udawało się uzyskać jedynie mikroskopijne płatki.

Źródło