Powolne tempo wymiany tego, co nazywane jest „kominami”, do których zaliczają się piece kaflowe, kominki i inne podobne urządzenia grzewcze, powoduje, że ich usunięcie zajmuje wiele lat. Przy obecnym tempie wymiany w budynkach komunalnych w Łodzi — gdzie znajduje się najwięcej tych urządzeń grzewczych — ich eliminacja może potrwać dłużej niż 250 lat, zgodnie z raportem SmogLab opublikowanym w czwartek. Autorzy sugerują opracowanie programu wymiany tych „kominów” skierowanego do gmin i ich zasobów.
/ 123RF/PICSEL
Statystyki wykorzystane w raporcie SmogLab, portalu internetowego skupiającego się na zanieczyszczeniu powietrza i środowiska, pochodzą z odpowiedzi na zapytania wysłane przez autorów do 36 polskich miast , obejmujących wszystkie miasta wojewódzkie. „Kominy” — jak zauważyli autorzy — są definiowane przez Centralny Rejestr Emisji Budynków (CEEB) jako urządzenia grzewcze poniżej klasy 3, takie jak piece kaflowe, kominki i podobne urządzenia .
Wymiana „kominów” w polskich miastach. Łódź na ostatnim miejscu
Łódź jest domem dla największej liczby „kominów” , ponad 12,8 tysiąca znajduje się w budynkach zarządzanych przez miasto, a 41,5 tysiąca w budynkach prywatnych . Średnio, według danych SmogLab, miasto wymieniło 50 takich urządzeń rocznie od 2021 do 2024 r., co oznacza, że pełna wymiana takich pieców w budynkach komunalnych zajęłaby 256 lat .
Bydgoszcz (woj. kujawsko-pomorskie) również wykazuje niską stopę wymiany , posiadając ponad 5000 takich pieców w swoich majątkach komunalnych (24,2 tys. w prywatnych). W latach 2021-2024 wymieniono średnio 137 „kominów” rocznie , co sugeruje, że w tym tempie całkowita wymiana zajęłaby 36 lat. Częstochowa (woj. śląskie) wymaga nieco krótszego okresu 28 lat , wymieniając średnio 55 rocznie, przy 1,5 tys. „kominów” w nieruchomościach komunalnych (20,8 tys. w prywatnych).
Reklama
Tymczasem Chorzów (woj. śląskie) ma w swoich zasobach komunalnych 10,7 tys. „kominów” (w tym 24,2 tys. w rękach prywatnych) i wymienia średnio 83 jednostki rocznie (od 2021 do 2024 r.). W obecnym tempie miasto potrzebowałoby 129 lat, aby wymienić wszystkie urządzenia grzewcze spoza klasy.
Lektura obowiązkowa: Miliardy przeznaczone na termomodernizację domów i wymianę starych pieców. NFOŚiGW ma strategię
Czy istnieje program wymiany „kominów” dla gmin i zasobów komunalnych?
Bardziej sprzyjający scenariusz jest w Krakowie i Warszawie, które mają w swoich zasobach komunalnych ok. 80 „kominów” . Mieszkańcy Krakowa mają w swoich domach 6,2 tys. takich urządzeń, podczas gdy Warszawa ma 32,3 tys. W stolicy Małopolski, dzięki wymianie systemów grzewczych, liczba dni smogowych zmniejszyła się ze 132 do 31 w latach 2012–2023. Podobnie, w Skawinie (woj. małopolskie) liczba dni spadła dziesięciokrotnie, ze 160 w 2011 r. do 16 w 2023 r. Obecnie miasto nie ma w swoich zasobach komunalnych urządzeń grzewczych pozaklasowych (ok. 700 w prywatnych rękach). Rybnik (woj. śląskie) ma 76 „kominów” (wśród prywatnych jest 8,5 tys.), a Włodzisław Śląski (woj. śląskie) 4.
Autorzy raportu podkreślili, że Wrocław (województwo dolnośląskie) aktywnie uczestniczy w wymianie urządzeń grzewczych spoza klasy . Pomimo posiadania prawie 3000 „kominów”, miasto ustanowiło plan wymiany ustalony na 2027 r. Plan ten obejmuje wymianę 1600 urządzeń w tym roku, 1143 w 2026 r. i 250 w 2027 r.
Wspomnieli także o Wałbrzychu, który ma 5,3 tys. takich pieców i wymienia średnio 1,1 tys. rocznie (od 2020 do 2024 r.). Natomiast Poznań , który ma 2,7 tys. takich urządzeń, wymienia średnio 290 sztuk rocznie.
SmogLab opowiada się za ustanowieniem programu wymiany „kominów” , podobnego do „Czystego Powietrza”, ale skupionego na gminach i ich zasobach. Proponują również utworzenie publicznego
