Insulinooporność często bywa nazywana niewidzialnym wrogiem. Bardzo łatwo ją zbagatelizować, ponieważ towarzyszą jej dość niespecyficzne objawy. Nie dajcie się jednak zwieść. Sprawdźcie, po czym rozpoznać insulinooporność.
Insulinooporność to zmniejszona wrażliwość tkanek na działanie insuliny, hormonu odpowiedzialnego między innymi za regulowanie poziomu glukozy we krwi. Statystyki wskazują, że z tym zaburzeniem może zmagać się nawet 20% dorosłych Polaków. Insulinooporność nie jest odrębną jednostką chorobową. Nie należy jej jednak lekceważyć. Sprzyja ona bowiem rozwojowi wielu poważnych schorzeń, na przykład cukrzycy typu drugiego.
Po czym rozpoznać insulinooporność?
Insulinooporność daje wiele niespecyficznych symptomów, które często nie są kojarzone z zaburzeniami metabolicznymi. Większość osób przypisuje je przepracowaniu lub składa na karb odczuwanego stresu. Chodzi między innymi o objawy takie jak:
- przewlekłe zmęczenie,
- wahania nastroju,
- drażliwość,
- przyrost masy ciała,
- kłopoty z pamięcią i koncentracją,
- napady „wilczego głodu”
- zaburzenia cyklu miesiączkowego (w przypadku kobiet).
Mniej znane objawy insulinooporności
W przebiegu insulinooporności mogą pojawić się też inne objawy, na przykład nadciśnienie tętnicze, wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów, a także ciemnienie (rogowacenie) skóry zwłaszcza w okolicach pach, pachwin, karku czy kolan. Sygnałem alarmowym, który powinien skłonić do wizyty u lekarza rodzinnego jest również spadek libido, senność po posiłku, wzmożone uczucie zimna, opuchlizna widoczna na twarzy, trądzik czy nadmierne owłosienie na ciele.
Warto w tym miejscu zauważyć, że insulinooporność może dotknąć każdego. Zaburzenie nie dotyczy wyłącznie osób z nadwagą czy otyłością. Jeśli zauważysz u siebie niepokojące symptomy, zgłoś się do lekarza pierwszego kontaktu (rodzinnego), który zleci dodatkowe badania lub wypisze skierowanie do specjalisty (endokrynologa lub diabetologa).
Jedną z metod diagnostycznych, które pozwalają na wykrycie insulinooporności, jest test obciążenia glukozą, czyli tak zwana krzywa cukrowa. Polega on na badaniu stężenia glukozy we krwi na czczo i po wypiciu roztworu glukozy. Dzięki temu można sprawdzić, jak organizm radzi sobie z metabolizowaniem glukozy.
