Dodatkowa emerytura nawet ok. 1000 zł? Jeżeli pracowałeś przynajmniej 5 lat poza krajem, masz szansę otrzymać dodatkowe wsparcie finansowe – zobacz, jakie są reguły.
Nasze regulacje prawne umożliwiają pobieranie renty z więcej niż jednego państwa. Osoby, które pewną część swojej ścieżki zawodowej przepracowały poza granicami, mogą otrzymywać polską rentę oraz dodatkowy przychód z państwa, w którym również opłacały składki. Warunek jest klarowny: należy spełnić wymagania obydwu systemów – w obszarze minimalnego czasu pracy, jak i wieku emerytalnego. W sytuacji, gdy kryteria zostaną spełnione tylko w jednym państwie, świadczenie przysługuje wyłącznie z tego kraju.
Uprawnienia do emerytury
W naszym kraju, by posiadać uprawnienia do emerytury, potrzebny jest co najmniej 20-letni okres zatrudnienia dla kobiet i 25-letni dla mężczyzn (z opcją wliczenia okresów nieskładkowych do 1/3 okresu składkowego). Brakujące lata można „uzupełnić” o pracę wykonaną w innych krajach – okresy, w których opłacane były składki w Polsce i poza nią, mogą być sumowane. Na przykład, mężczyzna posiadający 22 lata okresów składkowych w Polsce i 3 lata w Niemczech spełni polski wymóg 25 lat. Nie implikuje to automatycznie uprawnień do emerytury niemieckiej – tam niezbędny jest oddzielny, minimalny czas ubezpieczenia.
Decydujący warunek poza granicami może odbiegać od naszego. W Niemczech najkrótszy okres zatrudnienia (wartezeit) wynosi 5 lat, natomiast w Wielkiej Brytanii – 10 lat. Wysokość emerytury niemieckiej jest zależna od dochodów i odprowadzonych składek i nie istnieje tam zagwarantowana minimalna kwota. Przy średnich zarobkach świadczenie może wynosić blisko 200 euro na miesiąc (mniej więcej 850 zł według bieżącego kursu). Im wyższe były zarobki, tym wyższe będzie świadczenie.
Inny jest również wiek emerytalny. W Polsce wynosi on 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. W Niemczech postępuje podwyższanie wieku do 67 lat; aktualnie to 65 lat i 11 miesięcy dla obojga płci. Osoba zamierzająca pobierać jednocześnie polską i niemiecką emeryturę musi zatem uwzględnić konieczność czekania na uzyskanie uprawnień do tej drugiej do momentu ukończenia 67 lat. Dla kobiet dysproporcja w stosunku do polskich zasad jest szczególnie zauważalna.
Emerytura niemiecka
W celu uzyskania emerytury niemieckiej, nie trzeba wyjeżdżać ani składać podania za granicą. Wystarczy złożyć wniosek w Polsce – ZUS przekazuje go do krajów, w których realizowana była praca. Sprawy są rozpatrywane w oparciu o przepisy krajowe, a decyzje o przyznaniu świadczeń wydawane są niezależnie. Określone oddziały ZUS obsługują konkretne kraje UE oraz EFTA, między innymi: Opole – Niemcy, Gdańsk – Wielka Brytania, Kraków – Holandia, Bydgoszcz – Włochy, Toruń – Dania/Szwajcaria/Węgry, I Oddział w Warszawie – Francja/Luksemburg/Bułgaria/Rumunia, itp. Wniosek można złożyć osobiście w jednostce ZUS albo poprzez PUE ZUS (dysponując profilem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym); dokumenty w formie papierowej należy jednak dostarczyć do ZUS.
Do wniosku o emeryturę należy dołączyć załącznik EMZ (dedykowany osobom wnioskującym o świadczenie z instytucji UE/EFTA) oraz formularz unijny E 207 PL z zestawieniem wszystkich państw, w których wykonywana była praca. Niezbędne będą także papiery potwierdzające okresy zatrudnienia oraz wysokość wynagrodzenia (świadectwa pracy, legitymacja ubezpieczeniowa), dokumenty odnoszące się do służby wojskowej, edukacji, a także kopie aktów urodzenia dzieci oraz inne dowody potwierdzające okresy ubezpieczenia.
Aspekty podatkowe regulują porozumienia o eliminacji podwójnego opodatkowania. Polska zawarła ich 91, włączając w to porozumienie z Niemcami (umowa z dnia 14 maja 2003 r.). Zgodnie z jego treścią „emerytury i zbliżone świadczenia […] podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym pierwszym Państwie”, to jest w państwie, w którym dana osoba ma miejsce zamieszkania. W rezultacie – jak wskazano – jeżeli mieszkamy w Polsce i pobieramy polską oraz niemiecką emeryturę, świadczenie z Niemiec jest wyłączone z opodatkowania w Polsce.
Reasumując: dodatkowa emerytura jest osiągalna, pod warunkiem spełnienia odmiennych wymogów obu państw. W praktyce kluczowe znaczenie mają: minimalny okres pracy (w Niemczech 5 lat), wiek emerytalny (ostatecznie 67 lat) oraz kompletne wnioski wraz z załącznikami składanymi w ZUS. Dla wielu osób oznacza to rzeczywiste, dodatkowe wsparcie finansowe – sięgające nawet około 1000 zł każdego miesiąca, przy przeciętnych zarobkach poza granicami kraju.
